Fast Fashion van Agnes Esenbrink

Ooit was ze Westerhonk-verpleegkundige, later studeerde ze modevormgeving aan de Kunstacademie. Zo belandde ze in de kledingwereld. Al voor haar ontslag bij V&D schreef ze korte verhalen voor een Westlandse schrijfclub. ,,Tijdens een schrijfweek in Frankrijk zei iedereen tegen me: Daar moet je wat mee doen.''

Vorig jaar in haar vakantie heeft Agnes het boek geschreven. Ze had er al een hoofdstukkenlijn voor uitgezet. ,,Hoofdrolspeelster Donna is een fictief iemand die veel beleeft. Maar net als in elk boek zit er ook wel iets biografisch in. Veel van wat zij beleeft heb ik zelf ook meegemaakt."

Slangenkuil

In het boek komen ook 'zware' onderwerpen voorbij, zoals de kledingindustrie in het Verre Oosten en de modesector, die volgens haar een slangenkuil is. Ook heeft ze oog voor de maatschappelijke positie van vrouwen. ,,Maar ik heb het wel luchtig en humoristisch opgeschreven.''

Wat houdt ‘foute kleding’, ook wel ‘fast fashion’ genoemd, precies in?

Fast fashion bekt lekker, maar het is zeker geen positieve term. Fast fashion houdt in dat de kleding snel in de winkel ligt. Hoge omloopsnelheden met veel wisselingen van betaalbare collecties in de winkel, zodat jij steeds meer kunt kopen zonder daar te veel geld aan uit te hoeven geven. Veel kledingmerken willen dus steeds sneller en goedkoper kunnen produceren. Eigenlijk is de mode-industrie daardoor één van de meest vervuilende en mensonvriendelijke bedrijfstakken. Een kwart van alle pesticiden in de landbouw wordt gebruikt bij het laten groeien van katoenplanten. Voor de productie zijn enorme hoeveelheden water nodig. Voor één t-shirt is al 2.700 liter water nodig, genoeg drinkwater zodat een persoon 900 dagen zou kunnen drinken.