Van vogels en mensen van Margriet de Moor

De hoofdpersoon heeft ten onrechte een moord bekend en is daarvoor veroordeeld. Dit heeft  verstrekkende gevolgen voor de familie. De dochter gaat jaren later  haar wraak halen op de  werkelijke dader. Tussendoor leest het als een familieroman. de diverse levens van de twaalf mensen haken in elkaar. Elk hoofdstuk wordt uit een ander  perspectief verteld.
 De man Rinus is vogelverjager op Schiphol. Liefde, relaties, eenzaamheid, wraak. Het boek boeit van begin tot eind.




Het moet wel raar lopen als Van vogels en mensen van Margriet de Moor (1941) niet heel hoog eindigt op de lijstjes met de ‘Beste boeken van 2016’ die in december weer door de literaire critici zullen worden opgesteld. Door haar vertelkunst weet ze het immense drama dat achter die soms opduikende krantenberichtjes over juridische dwalingen zeer levendig te schetsen. Tegelijkertijd laat ze ook zien hoe het leven ook na dit soort drama’s gewoon doorgaat, dat mensen ook dan altijd meer zijn dan die ene naam uit de krant met enkel een initiaal als achternaam. (recensie)

Onheilig van Roos van Rijwijk

Debutante Roos van Rijswijk (1985), die in verschillende bladen verhalen publiceerde en sinds kort redacteur is van het literair tijdschrift Tirade, presenteert zich in haar roman Onheilig als subtiel en gewaagd. (Volkskrant)

Een moeder die terminaal is en haar zoon van in de dertig al 2 jaar niet meer heeft gezien gaat naar hem op zoek in Duitsland.  Hij is  naar het rustige plaatsje Nieheim vertrokken om  alles te ontvluchten.  Hij is het product van een vluchtige relatie van zijn moeder met een Mexicaan. In Nieheim neemt hij de zorg op zich van een jongen met een beperking. De moeder heeft van de therapeut de opdracht gekregen om een dagboek bij te houden en daarin schrijft zij haar herinneringen en haar verhouding tot haar zoon op. Ze drinkt heel veel en vlucht in de drank. Daar heeft de zoon ook last van gehad. Boek leest fijn, moeder-zoon relatie, vluchten uit de gejaagde maatschappij, cultuurverschillen en de zin van het leven. Dit komt allemaal aan bod.



Onheilig (vernoemd naar de Duitse band Unheilig) is het debuut van Roos van Rijswijk. Meteen raak. Het soort boek waar je zinnen in wilt onderstrepen, vanwege hun trefzekerheid. Met die zinnen maakt ze een verhaal geloofwaardig dat alles in zich heeft een groteske te worden. Over een moeder die niet van haar zoon houdt en een zoon die verloren is in de wereld, tot hij zijn plek vindt in Nieheim, een stadje in Noordrijn-Westfalen waar het grootste plaatselijke wapenfeit een zakkenmuseum is (stofzuigerzakken, postzakken, graanzakken). Ondanks haar naderende dood komen moeder en zoon niet meer tot elkaar. Er staat te veel tussen ze in.(Recensie VPRO boeken)

Ik heb hem nog niets verteld van David Trueba

'Ik heb hem nog niets verteld. kost me zo veel moeite. pff. hvj.'
Dit Smsje dat niet voor de hoofdpersoon bestemd is zet het leven  van de Spaanse architect op zijn kop. Samen met zijn knappe vriendin is hij op een architectencongres in Munchen.  Het boek  is in 12 hoofdstukken verdeeld van januari tot december en beslaat dus een jaar.
De knappe Martha gaat alleen terug naar haar ex en de Spaanse landschapsarchitect besluit in Munchen te blijven. Eert zwerft hij doelloos rond en dan komt hij de gastvrouw Helga weer tegen en deze neemt hem weer mee naar het congres en 's avonds gaat hij met haar mee en gaat met deze vrouw die dertig jaar ouder is naar bed. Op het congres heeft hij ook nog woorden met een andere Spaanse architect. Als hij na het congres naar Spanje terugreist komt hij naast hem in het vliegtuig te zitten en uiteindelijk bij hem te werk.
Hij ontwikkelt daar een zandloper app met succes. En hij blijkt Helga niet te kunnen loslaten in zijn gedachte en besluit haar achterna te reizen.
Het boek is met humor geschreven.  In Spanje is het een bestseller. In het perspectief  van de hoofdpersoon lees je  over relaties, echtscheidingen, eenzaamheid en verlaten  worden, de tijd en het werk van landschapsarchitecten en  de crisis waar Europa in verkeert. Een boek  dat geschikt is voor leeskringen en dat je nog wel een keer wil herlezen.

David Trueba is regisseur, acteur en scenarist.

  

Zussenboek van Lotte en Stine Jensen

Leuk zussenboek van de tweeling Stine en Lotte Jensen.
Van alles over zussen in de literatuur en in de muziek, film, overeenkomsten, verschillen gedichten over zussen. Leuk kijk en leesboek  om  te lenen of als kado voor je zus(sen)

Orewoet van Emy Koopman

Een wezenlijk aspect van de minnebeleving is voor Hadewijch de begeerte. De begeerte, het verlangen naar de minne is de drijfveer die haar steeds naar de eenwording met de Minne beweegt.
Een van de sleutelwoorden die Hadewijch hierbij gebruikt is ‘orewoet’. Een woord dat we in onze huidige Nederlandse taal niet meer kennen. In het Middelnederlands is het woord ‘orewoet’ verwant aan ‘woet’, ‘woeden’ ‘verwoedelijk’ en ‘verwoet’. Orewoet wordt omschreven als ‘gloed’, ‘hitte’, ‘vurigheid’ en vooral als ‘geestelijke gloed, extase’. Misschien komt het van ore-woet, een waanzinnnige gedrevenheid die bij een dier wordt waargenomen als door een of ander insect wordt gestoken, zoals bijvoorbeeld een paardevlieg. ‘Woet’ wijst op een ‘sterke ongedurigheid en vurige onrust’ en ‘brandende begeerte’. ‘Verwoedelijk’ staat voor ‘buiten zichzelf’ en ‘heftig begerend’. (bron: http://hadewijch.net/)

Emy Koopman (1985) is schrijver, onderzoeksjournalist en gepromoveerd literatuurwetenschapper. Zij publiceerde onder andere in De Groene Amsterdammer, Het Liegend Konijn en op De Correspondent. Daarnaast is zij vaste redacteur bij Hard//hoofd. Orewoet is haar debuutroman.
Op de begrafenis van Lucas Brandmeester (2002) ontdekt de zestienjarige zoon dat Lucas zijn vader was. Uit het perspectief van de alleenstaande moeder May, de zoon Alex  en de vriend van Lucas Dirk komen we meer over de persoon Lucas Brandmeester te weten.

De jongen van de oude stad door Tamina Ahkefi

De jongen van de oude stad is een liefdessprookje dat zich afspeelt in Herat.Freidoon wil kalligraaf worden, maar heeft niet het zelfvertrouwen om dit officieel te leren. Hij is autodidact. Maryam, het meisje waar hij verliefd op is, is glasblazer bij haar vader.
Dan lacht het geluk Freidoon eindelijk toe. De koetsier die alles en iedereen kent, doet een goed woordje voor hem bij de kalligraaf. Hij mag beginnen als loopjongen. De werkplaatsen van de kalligraaf en de glasblazer zijn beide gesitueerd bij de moskee.
Intussen scheidt Hossein, de vader van Freidoon, van zijn moeder. Hij trouwt opnieuw met een heks van een vrouw, die hem van al zijn geld berooft. Ze steelt zelfs de sieraden van de moeder van Freidoon.
Freidoon en zijn moeder trekken in bij grootmoeder.
Maryam wordt door haar vader uitgehuwelijkt aan een rijke man. Maryam heeft geen keuze, maar zij voert haar eigen stille strijd.
Mooie beschrijvingen van Herat, de markt, het huiselijk leven en de cultuur.

Tahmeni Akefi

Als je houdt van de sfeer in de boeken van Hosseini, is dit een aanrader.

Tahmina Akefi (Afghanistan, 1983) is journaliste en schrijfster. Ze werkte voor diverse Radio1-programma’s en het NOS Journaal. Daarvoor was ze een aantal jaren in dienst bij het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) en Omroep West. Als freelancer was Akefi verbonden aan BBC Persian.
Haar autobiografische roman Geen van ons keek om verscheen in 2012 en werd goed ontvangen in de pers.
 Bron: http://www.singeluitgeverijen.nl/auteur/tahmina-akefi/

Schrijver; Tahminia Akefi
Titel: De jongen in de oude stad
Uitgeverij: De Geus
Jaar van uitgave: 2015
Isbn 9789044537550 rv
Blz: 251