donderdag 28 juli 2016

Ik zag Menno van Sandra Bernart

Sandra Bernart (1973, Hamont Belgie)  studeerde econmische psychologie aan de UVT. Ze publiceerde korte verhalen  en dit is haar debuutroman.
Vincent heeft in dit boek te maken met drie vrouwen. Kim, met wie hij op het punt staat te trouwen, Rosana , een straatartieste in Spanje en Sara ex-vriendin van zijn broer Menno waarmee hij cirrespondeerde.
Aan het einde van het verhaal schrijft hij deze 3 vrouwen dezelfde brief. In deze brief schrijft hij dat hij op zoek was naar geluk maar  dat het geluk van de ander niet parallel hoeft te lopen met je eigen geluk.

In dit boek gaat Vincent op zoek naar zijn broer Menno die vijftien jaar geleden verdronken is in Spanje maar nooit gevonden is. Hij ziet een foto van Menno in een reisbrochure en gaat in Spanje naar hem op zoek. Tijdens deze zoektocht neemt hij steeds meer de rol van Menno over, die heel anders in het leven stond.
Deze zoektocht geeft een andere kijk op het leven. Ondanks het onderwerp vermiste  personen wat doet dat met nabestaanden  zit er ook humor in.
Het boek leest fijn weg, is ingedeeld in 4 gedeelten en met cursieve stukken die teruggrijpen naar het verleden.
Een verrassende debuutroman die in de finale stond van de Coffeecompany book waard 2015.











vrijdag 22 juli 2016

Onder de mensen van Mathijs Deen

Een boek dat doet denken aan Boven is het stil van Gerbrand Bakker.
Jan is een eenzame boer. Zijn ouders zijn beiden overleden en hij plaatst een contactadvertentie.
Daardoor komt hij in aanraking met Will /Irene. Ook zij heeft moeite met communicatie en beiden blijven ondanks alle moeilijkheden toch bij elkaar. Wil wil graag weg uit de randstad en graag achteraf wonen en Jan zoekt iemand om een einde te maken aan zijn eenzaamheid. Jan is ook nog steeds in de ban van zijn moeder, die heel zorgzaam voor hem was. Traditie speelt ook in dit boerenleven. Bij zijn voorvaderen zijn ook de nodige vervelende dingen gebeurd.
Dit boek is een herziene uitgave van Moeder doen uit 1997. 

Mathijs Deen (1962) maakt reportages en documentaires voor de VPRO.
In 2015 publiceerde hij het boek De Wadden. DIt werd genomineerd voor de AKO literatuurprijs. Recensie op literatuurplein.

dinsdag 19 juli 2016

Mea Culpa van Clare Macintosh

Deze spannende thriller werd mij aangeraden door de boekverkoopster  en een vriendin. Ook ik kon het boek niet wegleggen en  de spanning bleef tot het eind. Huiselijk geweld kan fatale gevolgen hebben en onder druk kan dit voor de buitenwereld lang geheim blijven.

Een jongetje  Jacob van 5 wordt overreden en overlijdt. De auto rijdt door. Na een jaar heeft  het recherche dit nog niet opgelost. Wie is uiteindelijk de dader?

donderdag 14 juli 2016

As in tas van Jelle Brandt Corstius

Echte aanrader Afbeeldingsresultaat voor as in tas
Dit boek heb ik evenals mijn collega met respect en plezier gelezen. Ondanks het zware onderwerp rouwverwerking is het eerlijk geschreven zonder de realiteit en het echte karakter van zijn vader na zijn dood op te hemelen. Ondanks alles geniet je van de fietstocht die Jelle maakt de mensen die hij tegenkomt en de onverwachte gebeurtenissen die hij onderweg tegenkomt Jelle is een echte observateur die geniet van kleine dingen en tijdens het fietsen tot zichzelf komt en herinneringen aan zijn vader ophaalt.Met zijn vader heeft hij ook diverse fietstochten in het verleden gemaakt.Zijn vader was  al vroeg weduwnaar en heeft zijn 3 kinderen op een eigenzinnige manier opgevoed en dat komt in dit boek mooi naar voren.
Luister op de vlog 2e item http://nieuws.vtm.be/cultuur-media/186890-kristien-hemmerechts-zwijgt-niet-meer

zaterdag 9 juli 2016

Wat doen we met moeder van Martje van der Brug

martjecreditPyter de VrysAfbeeldingsresultaat voor wat doen we met moederMartje van der Brug schrijft romans over actuele maatschappelijke onderwerpen en steekt daarbij ook de draak met de elite in onze samenleving.Haar tweede boek, Wat doen we met moeder (2016), is ook gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Martjes vader overleed in 2012. Zijn langdurige ziekte, het verpleeghuis en het effect dat het lijden had op zijn gezin, vormden het vertrekpunt voor deze roman over zelfbeschikking. In wat doen we met moeder? behandelt zij het thema euthanasie aan de hand van een familie. De moeder van 80 krijgt een infarct terwijl ze net van  te voren een levenstestament had willen maken. De jongste dochter heeft haar gereanimeerd en de oudste dochter, een yuppie en de zoon eisen min of meer van de artsen dat zij haar nog opereren. Maar moeder wil niet meer en vindt dat haar leven voltooid is en de kinderen staan hierbij loodrecht ten opzichte van elkaar. Als moeder in een verpleegtehuis belandt en totaal afhankelijk wordt neemt zij zelf de regie in eigen hand.
Het boek leest makkelijk en ondanks het zware onderwerp komt er humor in voor.


De dokters zijn bezeten van het idee dat ik moet blijven leven. Als ik dood wil, zal ik het zelf moeten uitzoeken.










zondag 3 juli 2016

As in tas van Jelle Brandt Cortius



Op een moment in zijn leven, dat hij zelf als een van de gelukkigste perioden tot dan toe omschrijft (hij is net vader geworden), besluit Jelle Brands Corstius om met de as van zijn overleden vader naar de Middellandse Zee te fietsen om daar zijn as uit te strooien. 

As in (fiets)tas.

Vrij onvoorbereid gaat hij op pad. De fiets moet nog gekocht worden, de tassen bevestigd en na een mini cursus bandenplakken kan hij vertrekken voor zijn eerste tocht : van Amsterdam naar Zeeland (Noord - Brabant). En, laat ík hier nu net wonen. Leuk om te lezen hoe hij hier zijn eerste overnachting beleeft op de camping. 

Tijdens de fietstocht herdenkt hij zijn vader: Hugo Brandt Corstius.
Op 3 jarige leeftijd overlijdt de moeder van Jelle Brandt Corstius en wordt hij, samen met zijn zussen, opgevoed door zijn vader.


En zoals hij zelf zegt in een interview met NRC: "Mijn vader was geen opvoedkundig genie" maar hij heeft mij geleerd mij niet al te veel aan te trekken van wat anderen van je vinden. 


Onderweg maakt Jelle de meest bijzondere dingen mee: zo overnacht hij in een Bed & Breakfast bij Maastricht bij een wat zonderlinge verhuurster en is hij een dag flink ziek. Zo ziek dat hij diep in het Franse bos koortsig de nacht doorbrengt in een hangmatje. 

Ik heb genoten van dit boek, de beschrijving van zijn jeugd, de herinneringen aan zijn vader en de fietstocht. Met veel humor beschreven. (YG). 




Bitterzoete Thee van Zahed Nurin





Iedere dag komt er via de media wel een verhaal over vluchtelingen binnen. Wat weten we eigenlijk van die mensen?
Eind jaren negentig kwam Zahed Nurin (47) met zijn familie vanuit Afghanistan naar Nederland, op de vlucht voor oorlog en haat, alles achterlatend. Toch is hij niet bitter. Integendeel. ‘We zijn warm ontvangen in Nederland en ik ben dankbaar voor alle kansen die we hebben gekregen.
In zijn roman Bitterzoete thee beschrijft Nurin zijn familiegeschiedenis: over de worsteling met eeuwenoude tradities, het schrikbewind van de Taliban, de gevaarlijke vlucht naar Nederland en de wankele start in hun nieuwe thuisland. 'Ik hoop met mijn roman iets terug te kunnen geven.'
Met een opmerkelijke openheid en bijzonder oog voor detail vertelt Zahed Nurin in Bitterzoete thee het verhaal van zijn familie. Het eerste exemplaar van zijn roman overhandigde hij aan presentator Joris Linssen, die eerder het manuscript las. ‘Te vaak worden vluchtelingen weggezet als profiteurs of slachtoffers,’ vindt hij. ‘Dat het echte mensen zijn, en niet zelden echte helden, wordt bewezen met deze waargebeurde familiegeschiedenis.'

De hoofdpersoon in zijn roman is gebaseerd op zijn vader, die in de jaren veertig samen met zijn tweelingbroer opgroeit in een klein geïsoleerd Afghaans dorp. Tegen de dorpstradities in besluit hun vader de tweeling in Kabul naar school te sturen, uiteindelijk worden ze piloot. ‘Die beslissing van mijn grootvader heeft niet alleen het leven van mijn vader, maar ook dat van mij en mijn zussen, dat van mijn kinderen, compleet veranderd.’

Vluchten
Door de burgeroorlog en het schrikbewind van de Taliban komen de tweelingbroers oog in oog te staan met de dood. Vluchten is de enige uitweg.
Zahed Nurin woont nu met vader, vrouw en drie kinderen in Arnhem. Zijn moeder is in 2002 aan kanker overleden. Nurin werkt als sociaal-pedagogisch hulpverlener in Oss. 

26 september 2016 is Zahed Nurin te gast in Bibliotheek Uden.

Bijzonder en aangrijpend verhaal dat qua sfeer sterk doet denken aan De Vliegeraar van Khaled Hosseini (YG)