De val van mijn moeder van Ernst Timmer

Naast schrijver is Ernst Timmer ambulant begeleider in de gehandicaptenzorg. Voorheen schreef hij onder meer Zwarte ogen (2003) en De Noordzee opening (2010), die beide op de longlist van zowel de AKO als de Libris Literatuurprijs stonden. In 2013 verscheen de roman Florijn, die lovend werd ontvangen
 Dit schrijft de uitgever over dit boek:

Joost Beekman, het alter ego van de schrijver, beschrijft hoe zijn moeder na een val haar arm breekt en een ongeplande reis door zorgland maakt.
Hij schildert de aftakeling als een avontuur. In hilarische korte hoofdstukjes reist de lezer mee met de oude moeder, die nauwelijks weet wat haar overkomt, maar die monter het hele zorgtraject aflegt. Als in een roadmovie trekt een bonte stoet van dokters en zorgfunctionarissen, verpleegkundigen en verzorgsters, helpenden en maatschappelijk werksters voorbij. Het is een sympathiek verhaal, van een betrokken zoon die worstelt met zorgleveranciers, verpleegtehuizen, formulieren en net als bij Wat doen we met moeder belandt ook hier de moeder in een luier en komen er vele medicaties langs.
De verteller neemt de gelegenheid te baat om terug te blikken op het leven van zijn moeder, een vrouw die haar leven lang heeft geprobeerd om mensen te helpen, maar die nu zelf afhankelijk is geworden van hulp.

Voor wie ik heb liefgehad van Marcel Vaarmeijer

De biografie van Marcel Vaarmeijer leest al bijna als een roman. In ’63 wordt hij geboren, bijna drie jaar later overlijdt zijn vader, waarna Marcel alleen achter blijft met zijn moeder. Hij verblijft tijdens zijn jeugd enkele keren in het ziekenhuis, waarna in die periodes ook kindertehuizen volgen voor zijn herstel. Ook later woont hij een tijdje bij een pleeggezin als zijn moeder op haar beurt ziek wordt. Op zijn zestiende, na het behalen van zijn mavo-diploma, besluit Vaarmeijer bij de marine te gaan: dat betekent namelijk dat hij nooit meer naar een pleeggezin of een kindertehuis hoeft, mocht zijn moeder overlijden.  

Een aantal jaren van varen volgen, waarover hij later in NRC Handelsblad een column schrijft. Die worden in 1996 gebundeld tot het boek Oorlogsvloot in vredestijd. Na zeven jaar bij de marine neemt Vaarmeijer ontslag en begint naast verschillende banen met het schrijven en publiceren van gedichten, recensies en verhalen. Later richt hij zich volledig op het schrijven en verschijnen er kinderboeken, thrillers en romans van zijn hand.  

In 1992 overlijdt Vaarmeijers moeder, bijna 24 jaar later verschijnt nu zijn nieuwe roman Voor wie ik heb liefgehad, dat hij op haar leven baseerde. (bron: Hebban) 
Het personage Louise Veldman is gebaseerd op Marcel Vaarmeijer’s eigen moeder en de roman op haar dagboeken. Hij beschrijft ook de koele verstandhouding tussen moeder en zoon, wat het lezen soms extra pijnlijk maakt.

Read more http://stoerboek.nl/recensie-voor-wie-ik-heb-liefgehad-marcel-vaarmeijer/

Louise Veldman is negentig en zit in een verpleegtehuis. Haar einde nadert en dan worden er anoniem dagboeken naar haar verstuurd. Zij wil ze weggooien maar uiteindelijk haalt iemand ze uit de container en Fabio de bevriende verpleger gaat deze dagboeken aan haar voorlezen.
Haar verleden gaat herleven. Voor de oorlog ontmoet ze haar grote liefde, een Joodse jongen Daniel. Maar door de oorlog raakt zij hem kwijt, maar hij is nooit uit haar gedachten. Ondanks alles wat ze meegemaakt heeft in haar leven en blijft ze op zoek naar haar geliefde.

Mooi geschreven boek over het leven, de ouderdom, herinneringen, de gruwelen van de wereldoorlog en de gevolgen voor mensen. Aan de hand van persoonlijke verhalen krijg je nog  een beter beeld van de oorlog.

Schrijver; Marcel Vaarmeijer
Titel: Voor wie ik heb liefgehad
Uitgeverij:Luiting-Sijthoff
Jaar van uitgave: 2016
Isbn9789024570942 (ms)
Blz: 318

Vector van Simon de Waal

Bloed in de polder is het motto van Juni – Maand van het Spannende Boek welke in 2016 geheel in het teken van de Hollandse thriller staat.

Het geschenk in deze maand Vector  werd geschreven door Simon de Waal
Sinds begin jaren '80 is Simon de Waal rechercheur zware misdaad bij de Amsterdamse politie waar hij op bureau Warmoesstraat samenwerkte met Appie Baantjer. Nadat hij in 1991 was gevraagd als adviseur bij een speelfilm, kreeg hij interesse voor het scenarioschrijven. Zo heeft hij scenario's geschreven voor televisieseries als Baantjer, Unit 13, Grijpstra & De Gier, Smeris, NoordZuid en Russen. Voor het scenario van de film Lek ontving de Waal in 2000 een Gouden Kalf. Naast scenario’s schrijft hij ook thrillers: Cop vs Killer (2004) en Pentito (2008) werden beiden genomineerd voor De Gouden Strop. Pentito won in België de Diamanten Kogel (2008). De verfilming van Cop vs Killer (2012 en geregisseerd door de Waal) won een Gouden Kalf voor de hoofdrolspeler Jeroen Willems. In 2009 startte hij een reeks policiers met Baantjer, die tijdens het schrijven van deel drie overleed.

Tegen het einde van de Koude Oorlog verdwijnt een even mysterieus als dodelijk virus uit een Russisch laboratorium. Vijfentwintig jaar later, in Amsterdam, wordt Alex, de zoon van een gevluchte Russische wetenschapper, geconfronteerd met het duistere verleden van zijn dementerende vader. Als diens broer plotseling opduikt, openbaart zich een goed bewaard geheim. Zijn vader heeft echter weinig herinneringen meer aan vroeger. Heeft hij wel een broer? En waar is die opeens zo dringend naar op zoek?In 95 bladzijden heeft Simon de Waal een spannend boek geschreven, dat van begin tot eind boeit, en uitnodigt om meer van deze schrijver te gaan lezen.