Voor zijn debuutroman De verzonken jongen ontving hij in België de Bronzen Uil 2011:
In zijn roman verhaalt Jan Vantoortelboom over zijn familiegeschiedenis waarin zijn grootvader Victor een centrale rol speelde. Die werd geboren in 1896 als enige zoon, nadat zijn moeder al vier dochters en vier dood geborenen op de wereld had gezet. Hij groeit op tot een stille, hardwerkende en krachtige jongeman met een gesloten, koppig en introvert karakter. Zijn mooie zus Lora is als kind steeds in de buurt, ontfermt zich over hem en maakt als cadeautje een houten roodborstje. Op het moment dat ze het hem geeft gebeurt er iets bijzonders.
De tweede verhaallijn is die van Stoffel en Bert, de kleinzoons van Victor die beiden misdienaar zijn en allerlei kattenkwaad uithalen. Vooral Bert is nergens bang van, behalve van zijn grootvader. Die heeft een diep wit litteken dat zijn gezicht in tweeën splitst, iets wat de jongens fascineert, maar waarover hun ouders niets kwijt willen en dat blijft een goed bewaard familiegeheim. Maar in het katholieke Elverdinge doen roddel en achterklap hun langzame maar zekere sloopwerk zodat de jongens (en de lezers) stilaan maar zeker kennis krijgen van de duistere geschiedenis die het lot van Victor, Lora en de andere familieleden zo sterk zal tekenen.
Wàt een verhaal, enerzijds een boek dat leest als een jongensboek anderzijds is het een triest verhaal. Ik werd op het boek geattendeerd door een bibliotheekbezoeker. Hij raadde mij het boek aan en het heeft mij werkelijk gegrepen. Regelmatig heb ik moeten lachen om de beschrijvingen en belevenissen van de broers Stoffel en Bert...
Titel : De verzonken jongenAuteur: Jan Vantoortelboom
Uitgeverij : Contact
Jaar van Uitgave : 2011
Blz. : 301 (yg)
yg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten