Je blijft glimlachen over het leven van deze Amsterdammer. Ups en downs genoeg. Alles komt voorbij. Scootmobiels, mopperen over het eten, pesten bij ouderen, allerlei kwaaltjes en het gezeur daarover, de verhouding van de ouderen met de directrice van het tehuis. Kinderen die verplicht op bezoek moeten komen. een groepje ouderen verzet zich tegen de regels van het tehuis is kritisch en bedenkt zelf alternatieve uitstapjes. Oud worden is niet leuk - ziekte, aftakeling, dementie, enz. - maar Hendrik Groen laat zich er niet onder krijgen, met veel humor schrijft hij over zijn eigen ongemakken en die van anderen, en over de selecte Oud-maar-niet-dood club die hij met een paar gelijkgestemden opricht. Met deze club gaat hij, tot verontwaardiging van jaloerse medebewoners, op alternatieve uitjes zoals naar het Casino en kook- en Tai Chi-workshops.
Hendrik Groen is een pseudoniem, de auteur woont niet in een verzorgingshuis en de in de ondertitel genoemde leeftijd 83 ¾ is natuurlijk een speelse variatie op die van Sue Townsends Adrian Mole. Maar wie Hendrik ook is, schrijven kan hij, en iedereen die in een verzorgingshuis woont, werkt of het regelmatig bezoekt, zal er veel herkenbaars in terugvinden. Bijzonder onderhoudend, geestig en vlot leesbaar dagboek over oud zijn en wonen in een verzorgingshuis
Auteur: Hendrik Groen
Titel: Pogingen iets van het leven te maken
Uitgeverij: Meulenhoff
Jaar van uitgave: 2014
Blz; 327
Isbn: 9789029089975 (ms)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten