
Auteur: Gerdien Verschoor
Titel: De draad en de vliegdende naald
Uitgeverij:Contact
Blz:271
Jaar van uitgave:2011
Isbn:9789025436667 (ms)
Gedicht waarop de titel is gebaseerd:
Arseny Tarkovsky
Leven, leven
Ik geloof niet in voorgevoelens en voortekenen
vrees ik niet. Noch voor laster, noch voor gif
sla ik op de vlucht. In het licht is er geen dood.
Wij zijn allen onsterfelijk. Alles is onsterfelijk. Je hoeft de dood niet te vrezen, niet op je zeventiende en ook niet als je zeventig bent. Er is slechts hier en nu en licht, geen duister en geen dood in dat licht. Wij zijn allen reeds aan de kust,
en ik ben één van hen, die het net ophalen,
wanneer er een school onsterfelijkheid voorbij zwemt.
Wanneer je in een huis woont - je huis zal niet instorten. Elke eeuw daag ik uit,
ik ga er naar binnen en bouw er een huis in.
Daarom zitten jullie kinderen en jullie vrouwen met mij aan één tafel –
net als je voorouders en je kleinzoon:
De toekomst voltrekt zich in het heden,
en als ik mijn hand ophef,
rusten alle vijf lichtstralen op jou.
Elke dag stutte ik het verleden met m´n eigen sleutelbeenderen, als met timmerhout,
ik nam de maat van de tijd met landmeetkundige ketens en liep er dwars doorheen, als ware het de Oeral.
Ik vermaakte de eeuw naar eigen maat.
Wij liepen naar het Zuiden, stof boven de steppe;
het onkruid walmde; de sprinkhaan danste,
beroerde met z´n voelsprieten de hoefijzers, en profeteerde, en dreigde met mijn ondergang, als een monnik. Ik bond mijn lot vast aan het zadel;
en ook nu, in toekomstige tijden,
sta ik als een jongen in de stijgbeugels.
Mijn onsterfelijkheid is mij genoeg,
want mijn bloed stroomt van eeuw tot eeuw.
Ik zou mijn leven willen geven voor een veilige
en warme plek,
als de vliegende naald
mij niet als een draad door de wereld trok.
vertaling Henk Roos
voor Gerdien, 7/7/11
1 opmerking:
Ja, een prachtig boek!
Ik heb het ook gelezen en was er erg van onder de indruk. Ik heb er een gedicht over geschreven.
Ik weet niet of het me lukt om het hier volledig te plaatsen, ik zal het proberen, anders is het te vinden op mijn blog literatuurgedichten.blogspot.com
De draad en de vliegende naald
Wanneer besef je
dat een uitroepteken
je moederschap bepaalt,
de punt verandert
in een oog
en jij vraagtekenend
de nieuwe draad.
Vliegend word ik
verder voortgetrokken
langs kiezelstenen,
lettergrepen,
handgebaren,
namenreeksen,
twee ongelijke schoenen
in de hand.
Mijn leven
naast de stilte
van jouw lichaam
levenloos
vliegt in één nacht
over jouw antwoorden
in de vergeelde dozen.
Langzaam dringt
het tot me door
dat jij, mijn zoon
sinds lang niet
in de holte
van mijn vraagteken
meer past.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Gerdien Verschoor.
Een reactie posten