De draad en de vliegende naald van Gerdien Verschoor.

Ik heb vandaag dit boek in een ruk uitgelezen! Prachtig. Over Polen in de Wereldoorlog en welke gevolgen dit heeft voor Julia en haar zoon Roman. Een boek geschikt voor leesclubs! Debuut van Gerdien Verschoor (1963)die werkzaam is in de museumwereld. Eerder studeerde zij kunstgeschiedenis in Polen, ook was ze cultureel attaché in Warschau. Het verhaal begint in de nacht dat Julia's zoon Roman sterft. Ze ontdekt zijn archief waarin alle herinneringen die ze heeft geprobeerd weg te stoppen, blijken bewaard te zijn. Tijdens de wake hoort ze de stem van haar zusje, zoekgeraakt in een rivier tijdens de vlucht uit Polen. Ze ontdekt de zoektocht van haar zoon naar zijn onbekende vader. Ze herinnert zich de antisemitische sfeer van de jaren '60 en de arrestatie van Roman, journalist in de oppositie. Ze neemt eindelijk afscheid van alles wat ze is kwijtgeraakt. Het omslagontwerp is gebaseerd op een aquarel van Dürer, van een afgescheurde vogelvleugel.Tijdens het waken bij haar zoon luistert ze naar het laatste interview van hem op de radio waar hij over zijn zoektocht naar zijn vader, de verhouding met zijn moeder en zijn liefdes spreekt. Zijn moeder heeft hem nooit alles over het verleden verteld en Roman is er steeds naar op zoek geweest. Een boek dat een goed beeld geeft van Polen in Wereldoorlog II en wat de Joden daar allemaal hebben meegemaakt ook nog na de wereldoorlog.
Auteur: Gerdien Verschoor
 Titel: De draad en de vliegdende naald
 Uitgeverij:Contact
 Blz:271
Jaar van uitgave:2011
 Isbn:9789025436667 (ms)

Gedicht  waarop de titel is gebaseerd:
Arseny Tarkovsky
Leven, leven
Ik geloof niet in voorgevoelens en voortekenen
vrees ik niet. Noch voor laster, noch voor gif
sla ik op de vlucht. In het licht is er geen dood.
Wij zijn allen onsterfelijk. Alles is onsterfelijk. Je hoeft de dood niet te vrezen, niet op je zeventiende en ook niet als je zeventig bent. Er is slechts hier en nu en licht, geen duister en geen dood in dat licht. Wij zijn allen reeds aan de kust,
en ik ben één van hen, die het net ophalen,
wanneer er een school onsterfelijkheid voorbij zwemt.
Wanneer je in een huis woont - je huis zal niet instorten. Elke eeuw daag ik uit,
ik ga er naar binnen en bouw er een huis in.
Daarom zitten jullie kinderen en jullie vrouwen met mij aan één tafel –
net als je voorouders en je kleinzoon:
De toekomst voltrekt zich in het heden,
en als ik mijn hand ophef,
rusten alle vijf lichtstralen op jou.
Elke dag stutte ik het verleden met m´n eigen sleutelbeenderen, als met timmerhout,
ik nam de maat van de tijd met landmeetkundige ketens en liep er dwars doorheen, als ware het de Oeral.
Ik vermaakte de eeuw naar eigen maat.
Wij liepen naar het Zuiden, stof boven de steppe;
het onkruid walmde; de sprinkhaan danste,
beroerde met z´n voelsprieten de hoefijzers, en profeteerde, en dreigde met mijn ondergang, als een monnik. Ik bond mijn lot vast aan het zadel;
en ook nu, in toekomstige tijden,
sta ik als een jongen in de stijgbeugels.
Mijn onsterfelijkheid is mij genoeg,
want mijn bloed stroomt van eeuw tot eeuw.
Ik zou mijn leven willen geven voor een veilige
en warme plek,
als de vliegende naald
mij niet als een draad door de wereld trok.
vertaling Henk Roos
voor Gerdien, 7/7/11