Peter Terrin Post Mortem

                        



Peter Terrin (Vlaanderen) schreef twee verhalenbundels en vier romans. Zijn recentste roman Post mortem is zeer lovend ontvangen en hij heeft hiervoor de AKO Literatuurprijs 2012 gekregen. Zijn vorige roman, De bewaker, haalde de longlist van de Gouden Uil en AKO Literatuurprijs, en de shortlist van de Libris Literatuurprijs 2010. Uiteindelijk won het boek de European Union Prize For Literature 201O. 

Een schrijver die schrijft over een schrijver die schrijft over een schrijver die schrijft.

'We zijn niet wie we zijn, we zijn wat de wereld van ons weet', Het is een bekende zin uit de roman van W.F. Hermans “De herinneringen van een engelbewaarder.”  Dit motto heeft op de roman betrekking. De positie die bekleet wordt in de media geeft een beeld waarvan men denkt dat het de waarheid is.

Deze roman is opgebouwd uit drie delen.
In het eerste deel worstelt een schrijver (Steegman) met de vraag hoe een biograaf na zijn overlijden het levensverhaal van de schrijver zal gaan opschrijven.
Dit wordt zijn nieuwe roman: T (toevallig de beginletter van Terrin). De inhoud van het boek T moet sturing gaan geven aan hoe Steegmans toekomstige biograaf, die in deel drie van Post Mortem ook daadwerkelijk opduikt Steegmans leven zou kunnen gaan optekenen.
T zegt een etentje af omdat hij er geen zin in heeft en geeft als reden moeilijke tijden in de familie. Hoe zal de biograaf dat gaan oplossen?


Het tweede deel van Post Mortem, in de tegenwoordige tijd geschreven en in een ander lettertype gedrukt, vervolgt met een aangeslagen Steegman die aan het bed van zijn dochter schrijft. Tot zijn schrik is het smoesje echter werkelijkheid geworden wanneer zijn vierjarige dochtertje Renée door een herseninfarct wordt geveld. Wat volgt is de strijd van vader en dochter om te overleven.


In het derde en laatste deel van de roman analyseert de biograaf van Steegman – een vierde schrijver – videobeelden van de revalidatie van Renée. Steegman wordt op dat moment aangeklaagd voor een moord die hij in zijn roman over T heeft verwerkt, maar die vervolgens ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden.
De lezer krijgt een ander beeld van de schrijver. Wat is waar, wat niet, wat is nu eigenlijk gebeurd en wie is nu eigenlijk Steegman?

Het tweede deel sprak mij het meest aan: De herkenning van een vader die tekortschiet,faalt, maakt Post Mortem tot een even beklemmend als prachtig eerbetoon aan zijn dochter.

De titel
Post Mortem betekent “na de dood.”
In deel I vraagt het personage Steegman zich af hoe er na zijn dood zal worden gereageerd op zijn leven. Wat zal een biograaf ervan maken als hij bepaalde feiten ontdekt. Bij zijn boekpresentatie denkt hij na over hoe het zal zijn als ze bij zijn begrafenis zitten.
Het tweede deel vertelt hoe Steegman het ervaart als zijn dochtertje, dat aan het einde van het eerste deel om onverklaarbare redenen in slaap valt en niet meer wakker wordt, in het ziekenhuis belandt en heel hard moet werken om er weer bovenop te komen. Zoals hij en zijn vrouw Tereza ook moeite moeten doen om zich staande te houden. Dit deel heeft het meeste weg van een logboek.
Maar deel III speelt pas echt “Post Mortem.” De schrijver Steegman is dood en hij heeft cassettebandjes met filmopnamen van zijn dochter die aan het revalideren is naar zijn biograaf opgestuurd. In het allerlaatste hoofdstuk wordt verteld over de begrafenis van Steegman. (DR)



Peter Terrin, Post Mortem
paperback, 283 blz, € 19,95
De Arbeiderspers, ISBN 978 90 295 8344 2