Aan het einde van de dag van Nelleke Noordervliet

Noordervliet werd geboren op 6 november 1945 in de volkswijk Crooswijk te Rotterdam. Haar vader was automonteur, haar moeder huisvrouw. De achtergrond was rooms en rood. Ze kon goed leren en ging als eerste in de familie naar het gymnasium, op het R.K. Meisjeslyceum Maria Virgo. Daarna studeerde ze Nederlands in Leiden. Daar hield ze zich vooral bezig met studententoneel en cabaret. Na het kandidaatsexamen begon ze een grillige carrière als bureauredactrice bij een wetenschappelijke uitgeverij, lerares Nederlands en politica. Ze trouwde een fysisch chemicus en kreeg twee dochters. Intussen studeerde ze in Utrecht cum laude af met als hoofdvak Moderne Letterkunde (Bron Wikipedia)

Belangrijke thema's in dit boek ouder worden, terugkijken op je leven, fouten die gemaakt zijn en falen en achter je keuzes blijven staan en doorleven. Dit alles tegen de politieke en maatschappelijke gebeurtenissen vanaf de zestiger jaren tot het beging van de 21e eeuw

Katharina Mercedes Donker, ex-minister en auteur van twee bestsellers over politiek en de rol van de vrouw, krijgt het verzoek mee te werken aan haar eigen biografie. Ze wil niet. Ze voert een aantal weerspannige gesprekken met haar aspirant-biografe, maar herinneringen dringen zich steeds meer aan haar op. Wat wil ze per se niet kwijt aan de biografe? Wat is te persoonlijk? Wat is te pijnlijk?

Recensie(s)

De auteur (1945) werd in 1987 bekend met "Tine, of De dalen waar het leven woont' en ontving in 1994 de Multatuliprijs voor "De Naam van de vader'. Het thema van de memoires, de persoonlijke geschiedschrijving, gevangen tussen feit en fictie, keert vaak terug in haar werk, ook in deze roman. Het hoofdpersonage Katharina Donker, een ex-minister en auteur van twee bestsellers over politiek, krijgt nu van een jonge vrouw de vraag om mee te werken aan haar eigen biografie. Meteen wordt duidelijk dat Katharina goede redenen heeft om bepaalde passages uit haar leven uit het daglicht te houden, maar de biografe is slim en elke poging tot toedekken dreigt het omgekeerde effect te hebben. Voor zichzelf schrijft Katharina op wat ze eigenlijk niet kwijt wil. Dit resulteert in een boeiende evocatie van pijnlijke episodes uit haar privé- en politieke leven in de jaren zeventig. Een sterke psychologische roman over een politica die haar dochter en partners verliest, over ouder worden en de balans opmaken, geschreven in een onderkoelde, analytische stijl die bij het thema past.

Marita de Sterck