Debutante Roos van Rijswijk (1985), die in verschillende bladen verhalen
publiceerde en sinds kort redacteur is van het literair tijdschrift
Tirade, presenteert zich in haar roman Onheilig als subtiel en gewaagd. (Volkskrant)
Een moeder die terminaal is en haar zoon van in de dertig al 2 jaar niet meer heeft gezien gaat naar hem op zoek in Duitsland. Hij is naar het rustige plaatsje Nieheim vertrokken om alles te ontvluchten. Hij is het product van een vluchtige relatie van zijn moeder met een Mexicaan. In Nieheim neemt hij de zorg op zich van een jongen met een beperking. De moeder heeft van de therapeut de opdracht gekregen om een dagboek bij te houden en daarin schrijft zij haar herinneringen en haar verhouding tot haar zoon op. Ze drinkt heel veel en vlucht in de drank. Daar heeft de zoon ook last van gehad. Boek leest fijn, moeder-zoon relatie, vluchten uit de gejaagde maatschappij, cultuurverschillen en de zin van het leven. Dit komt allemaal aan bod.
Onheilig (vernoemd naar de Duitse band Unheilig) is het debuut van Roos van Rijswijk. Meteen raak. Het soort boek waar je zinnen in wilt onderstrepen, vanwege hun trefzekerheid. Met die zinnen maakt ze een verhaal geloofwaardig dat alles in zich heeft een groteske te worden. Over een moeder die niet van haar zoon houdt en een zoon die verloren is in de wereld, tot hij zijn plek vindt in Nieheim, een stadje in Noordrijn-Westfalen waar het grootste plaatselijke wapenfeit een zakkenmuseum is (stofzuigerzakken, postzakken, graanzakken). Ondanks haar naderende dood komen moeder en zoon niet meer tot elkaar. Er staat te veel tussen ze in.(Recensie VPRO boeken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten