De 84 jarige Florence valt in haar bejaardenappartement en overziet haar leven. Ze is aan het dementeren en er komt een nieuwe man in het tehuis te wonen. Deze man herinnert haar aan een ingrijpende gebeurtenis uit haar verleden.Florence is op zoek gegaan na de identiteit van haar man en langzamerhand komt de lezer te weten wat er gebeurd is. Florence zit met een groot schuldgevoel.
Dried ingen die je moet weten over Elsie:
Het eerste dat ze mijn beste vriendin is.
Het tweede is dat ze altijd weet wat ze moet zeggen om me op te onteren
En het derde...
De blangrijkste lessen uit dit boek zijn:
1Alle mensen zijn door dunne draden eeuwig met elkaar verbonden
2.Ieder mens is veel meer dan het ergste wat hij ooit heeft gedaan.
3.Zelf het kleinste leven kan een luide echo veroorzaken.
Humoristische kijk op het leven in een bejaardentehuis. Beetje vergelijkbaar met Hendrik Groen.
. Florencer is rebels en eigenwijs, maar ook best onzeker. Bij het achterhalen van de waarheid over wat er zestig jaar geleden is gebeurd, werkt haar brein niet echt mee. Haar worsteling hiermee vond ik heel goed beschreven. Maar met behulp van Elsie (bestaat die wel?) en medebewoner Jack komt ze gelukkig een heel eind.
Het verhaal wordt zeker tegen het einde ook behoorlijk spannend. De gebeurtenissen van zestig jaar geleden hebben gevolgen die nu zichtbaar worden en Florence,
schrijfster is psychiater (l951). Haar debuut was Het probleem met bokken en schapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten