Deze roman wordt beschreven door de ogen van Ingwer, een 48 jarige man, die de zoon was van een 17 jarige vrouw met beperking en die door zijn grootouders is opgevoed in een dorp in Oost Duitsland. Hij is gaan studeren en archeoloog geworden en zijn grootouders zijn inmiddels 90 ers. Hij worstelt tussen de stad Kiel en het kleine dorp waar hij vandaan komt. Het dorpsleven wordt heel goed beschreven en de veranderingen door de ruilverkaveling. De grootouders hadden een dorpscafe en alles speelde zich daaraf. Bruiloften feesten, begrafenissen etc. Ingwer weet niet waar hij zich thuisvoelt. vIa flashbacks leren we zijn leven beter kennen.
Het dorp kwijnt in de loop der jaren weg. De moderne tijd slokt al het
bekende op. Ingwer weet niet hoe haastig hij naar de stad moet
verdwijnen om te gaan studeren. En dan, als hij rond de vijftig is,
keert hij terug. Het leven heeft hem lessen geleerd, hij is volwassen
genoeg om de omgeving van zijn jeugd zonder wrok te kunnen betreden. Hij
is archeoloog en neemt een sabatical year om zijn stokoude
grootouders te gaan verzorgen. Ooit, tijdens zijn vervangende
dienstplicht, moest hij bejaarden verzorgen. Die kennis en warmte komen
nu van pas. Hij heeft wat goed te maken, vindt hij zelf. Sönke verzet
zich tegen zijn helpende handen, kan alles zélf, maar geeft zich
uiteindelijk toch aan hem over in het besef van zijn hulpeloosheid.
Grootmoeder Ella is dement, die laat zich door Ingmar helpen. (recensie leeskost)Er wordt in cursief heel veel platduits gebruikt en veel verwezen naar teksten van Neil Young .
Boek past in het genre van Boven is het stil van Gerbrand Bakker en hoe God verdween uit Jorwerd van Geert Mak. Zonder meer aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten