Dit boek stond nog steeds op mijn lijst om te lezen. Het is een aanrader. Je kunt het boek niet wegleggen. Deze jonge Duitse schrijver (l984) schrijft zeer empathisch. Het gaat over 3 kinderen twee broers en een zus die door een auto ongeluk hun beide ouders verliezen. Zij komen alle drie in een internaat terecht en gaan verschillend met dit verlies om. Ze groeien uit elkaar. Zijn eenzaam moeten hun verlies verwerken. Er zitten elke keer 5 jaren tussen de hoofdstukken. We volgen via Jules Moreau, de jongste zoon, de familie vanaf kind totdat ze begin veertig zijn.
Het boek begint met een motorongeluk dat Jules overkomt en wanneer hij uit de coma bij komt gaat zijn leven aan hem voorbij.
Uit de literaire spiegel: "Hij is amper de dertig gepasseerd, maar Benedict Wells schrijft als een oude meester, wijs en vol medeleven met zijn karakters"
Nrc: Jules is de verteller in Het einde van de eenzaamheid, de vierde roman van de jonge Duitse schrijver Benedict Wells (1984), die al weken de bestsellerlijsten aanvoert. Het is een boek over de existentiële crisis van een kleine groep zoekende jonge mensen. Alles wat je daarover kunt verzinnen komt aan de orde: de complexe verhouding tussen ouders en hun kroost, de zo niet nóg complexere verhouding tussen broers en zussen, de wijze waarop het verleden van ouders doorwerkt in het leven van hun kinderen en hoe die er op hun beurt weer onlosmakelijk mee verbonden zijn, het onvermogen om met een ander gelukkig te worden, en natuurlijk de eenzaamheid die velen hindert bij het opbouwen van een evenwichtig bestaan en het maken van de juiste keuzes. Menigeen zal zich erin herkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten