Het vorige boek van deze schrijfster(1973), die deels in Spanje en dan weer in Nederland woont heet Landen. En dat vond ik prachtig. Maar dit boek heb ik wel uitgelezen maar vond het een beetje vreemd. Het boek begint met Sira, die vertelt over haar jeugd. Haar zes jaar oudere broer mocht haar meteen al niet, en haar moeder, een bioloog, was veel op reis voor haar werk, ging dan zomaar weg zonder afscheid te nemen. Vader maakte er maar het beste van, maar wist eigenlijk niet wat hij aanmoest met de kinderen.
Sira was gefascineerd door hoogte en hing graag in het trappenhuis in het trapgat – ze oefende om zo lang mogelijk te kunnen blijven hangen. Ze wilde net als haar vriendin Rut meedoen met een clubje dat menselijke torens bouwde. Wat ze al niet probeerde om haar ouders te overtuigen!
Dan verdwijnt haar broer, die een familiegeheim heeft. In de bibliotheek ontmoet Sira een schrijfster die later ook in contact komt met haar broer. Voorkant boek schrijfster met lampenkap op haar hoofd.
Het boek wordt gedeeltelijk door Sira en dan weer door haar broer verteld.
Centrale thema hoe verschillend mensen naar de werkelijkheid kijken.
Wanneer in het tweede deel van de roman broer Nil aan het woord komt, blijkt hoe verschillend de werkelijkheid kan zijn voor mensen die op hetzelfde moment op dezelfde plaats zijn, hoe de eigen blik de realiteit inkleurt. Niet alleen Sira en Nil, maar vrijwel alle personages in deze roman lijken te worstelen met het leven, wat uiteindelijk leidt tot de vraag hoezeer je je leven eigenlijk zelf in de hand kunt hebben. Zou niet veel gelukkiger kunnen worden door juist niet te veel van het leven te verwachten? (BOEK 2013)
Auteur: Laia Fabregas
Titel: Gele dagen
Bladzijden: 224
Uitgeverij: Uitgeverij Ambo|Anthos
Publicatie Datum: 2013
isbn: 9789041418685 (ms)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten