Tahar Ben Jelloun (geboren in Fez,1944) is een Marokkaans romanschrijver, dichter en essayist. Sinds 1971 woont en werkt hij in Frankrijk. Hij heeft lesgegeven in sociale psychologie en gewerkt als psychotherapeut. Hij schrijft voor diverse tijdschriften en kranten en m.n. Le Monde. In 2004 ontving hij de International IMPAC Dublin Literary Award voor "Een verblindende afwezigheid van Licht".
In "Een verblindende afwezigheid van licht" – een roman gebaseerd op feiten, zoals Tahar Ben Jelloun voorin meldt – vertelt luitenant Salim het verhaal van zijn achttien jaren in de lichtloze hel van Tazmamart.
In 1971 vindt in het zomerpaleis van de Marokkaanse koning Hassan II een staatsgreep plaats. De coup mislukt, de leiders worden geëxecuteerd en 58 militairen komen via een verblijf in de gevangenis van Kenitra terecht in het ondergrondse strafkamp van Tazmamart, in cellen onder de grond, bij het Atlasgebergte, waar ze langzaam zullen wegkwijnen.
Luitenant Salim overleeft de 18 jaar van gevangenschap. Geestelijk is hij overeind gebleven, lichamelijk een wrak. Hij vertelt over de honger, de schorpioenen die op hen los worden gelaten, de kakkerlakkenplaag, de ziektes waaraan de gevangenen lijden. De gevangenen zijn ontdaan van al hun waardigheid. Als een van hen sterft, verheugen de anderen zich, omdat ze dan naar buiten mogen en de kleren van de dode mogen verdelen. Daarna schamen ze zich hiervoor. Als luitenant Selim na 18 jaar de gevangenis verlaat is het vrijwel onmogelijk om aan het gewone leven te wennen. Een indringend verhaal.
AfriCanon: De Leesclub van NRC handelsblad discussieert deze maand over deze roman.
Auteur: Tahar Ben Jelloun, Ibn Gallun, al-Tahir
Titel: Een verblindende afwezigheid van licht.
Uitgeverij: De Geus
Jaar van uitgave: 2002
ISBN: 90 445 0059 7 (MW)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten