De lagere school van vroeger was een totaal andere school dan de
basisschool van nu. Uiteraard zonder alle moderniteiten zoals de
computer, het digibord en het leerlingvolgsysteem. En ook zonder
tienminutengesprekken, plusklassen, remedial teaching en voortdurend en
uitvoerig toetsen. De leerlingen van toen hadden te maken met een
onderwijzer(es) die een gezag en een autonomie had die voor kinderen en
ouders vanzelfsprekend waren. Aan de lagere school van vroeger kleeft
ook het beeld van de schooltandarts, die eens per jaar met de gevreesde
bus kwam voorrijden, het schoolsparen, schoolmelk, de kroontjespen, het
inzamelen van zilverpapier, de ouderwetse schoolreisjes naar de
speeltuin, de handwerklessen (alleen voor meisjes!) en nog veel meer.Het komt allemaal aan bod in het rijk geïllustreerde De lagere school, geschreven door Wim Daniëls, die zelf in de jaren zestig op zo'n lagere school zat. Hij schetst in zijn boek het wel en wee van de lagere school in de twintigste eeuw, met de nadruk op de periode vanaf 1930
Wim Daniels deed een oproep op sociale media en kreeg persoonlijke ervaringen van diverse mensen bv. over schoolmelk, de schooltandarts, rapporten,punten voor vlijt, gedrag en beleefdheid, handwerkles. Dit alles vult hij aan met eigen ervaringen. Bv. hij was elf oktober jarig en dus te laat jarig... Het geheel is aangevuld met zwart-wit foto's en geeft een mooi tijdsbeeld over de lagere school van toen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten