donderdag 6 april 2017

Fuzzie van Hanna Bervoets



Fuzzie - Hanna Bervoets
De Roman “Fuzzie” is een boek waar je wel even in moet komen, vanwege het toch wel verrassende perspectief. Later wordt duidelijk wie (beter gezegd: wat) er aan het woord is geweest.  Het blijkt dat de verschillende karakters die in het verhaal figureren worden toegesproken door een pluizig bolletje. Deze karakters zitten allen in een lastige fase in hun leven. Ze hebben nog niet verwerkt dat (onlangs) hun relatie is verbroken of ze zitten nog in een relatie die op breken staat. Door het hele verhaal wordt van perspectief gewisseld, waardoor je goed kan meevoelen met de personages. Wel lijken deze nogal karikaturaal van aard. Ondanks dat ze heel wat meemaken en soms met filosofische vragen bestookt worden door het bolletje zie je op het eerste gezicht niet veel karakterontwikkeling.
Eenzaamheid, alleen zijn en hoe je leven vorm te geven zijn belangrijke thema’s in het boek. Die worden op een niet al te zware en vaak herkenbare manier uitgewerkt. Dat is knap gedaan gezien de aard van de onderwerpen. Dat is mede te danken aan het bolletje, omdat je daardoor toch min of meer gedwongen wordt anders tegen de dingen aan te kijken.
Ook qua stijl is het een mooi boek, met (filosofische) vragen en opmerkingen waar duidelijk over is nagedacht en vaak nog mooi opgeschreven ook. Een voorbeeld over eenzaamheid:
“…Alleen-zijn is natuurlijk niet de precieze definitie van eenzaamheid. – laat me denken: eenzaamheid is een discrepantie, het gat tussen behoefte en bevrediging, tussen de vraag van het gemoed en het aanbod van de omgeving, eenzaamheid is tevens het eindpunt van de evolutie: het resultaat van een o zo ontwikkeld zelfbewustzijn, van het constante besef dat je bestaat – eenzaamheid geen verlangen naar gezelschap maar een hang naar erkenning, misschien zelfs herkenning, een hunkering naar iemand die jou ziet zoals je jezelf ziet zodat je niet langer bang hoeft te zijn dat je er grandioos naast zit wanneer je je een voorstelling van jezelf maakt, zoiets?...”
Ook de perspectiefwisselingen (zelfs een stukje vanuit het perspectief van een hond) zijn verrassend en maken je nieuwsgierig om verder te lezen. Al met al een aanrader.


Geen opmerkingen: