‘Mensen zeggen bijvoorbeeld: Woorden schieten te kort. De tijd heelt alle wonden. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik vind het zo erg voor jullie. Ik zou willen dat ik iets voor jullie kon doen. Zo jong nog. Ik voel met jullie mee. Ze denken: Zelfmoord? Maar hoe dan? En waarom? Ze heeft vast een slechte jeugd gehad. Evengoed wel zielig. Ik hoop dat mij dit nooit overkomt. Ze was altijd al een beetje raar. Ik heb honger. Wat ongemakkelijk. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen. Ik wil naar huis (of een borrel).
Citaat uit het debuut van Eva Meijer(1980) Een veelzijdig talent (Zangeres, kunstenares en schrijfster)
In deze roman moet een Nederlands meisje dat in Engeland studeert naar huis komen omdat haar tante zelfmoord heeft gepleegd. De gebeurtenissen na dit drama en tijdens het afscheid worden door de ogen van het meisje op een kille en zakelijke manier beschreven, waarbij zij zeer gedetailleerd te werk gaat.Beklemmende roman waar je niet vrolijk van wordt.
Auteur: Eva Meijer
Titel: Het schuwste dier
Uitgeverij: Prometheus
Jaar van uitgave: 2011
Blz;281 p.
Isbn: 9789044616903 (ms)
2 opmerkingen:
Het Schuwste Dier geschreven door Eva Meijer.
Een recensie van De Dichter.
De Dichter constateert het onvermogen van de schrijfster, de hoofdpersoon van het verhaal, zich te verbinden met haar buitenwereld en haar binnenwereld.
De buitenwereld is in haar verhaal niet meer dan een boodschappenlijstje. Een opsomming van spulletjes en gebeurtenissen.
Haar binnenwereld geeft vervolgens geen reactie.
Een groot mankement, want is het niet zo dat beide verbintenissen noodzakelijk zijn om ons lezers te leiden, hongerig als we zijn, naar vooral nieuwe, authentieke,
verbintenissen met de wereld om ons heen. Zo niet in Het Schuwste Dier.
De hoofdpersoon zegt dat de werkelijkheid zich niet laat zetten in strakke lijntjes, een stelling waar De Dichter zich in kan vinden.
Maar is deze uitspraak interessant. Nee natuurlijk niet, deze uitspraak is slechts een gegeven.
Wat interessant is om te lezen en zo te beleven, is wat de lijntjes dan zo bewegelijk maakt !
Maar nee, ook niets van dit alles in dit boek.
Nee, de hoofdpersoon geeft slechts nadrukkelijk te kennen en tot vervelens aan toe, dat ze 'er niet bij hoort',
maar wat ik al eerder aangaf, nooit geeft zij deze staat van zijn op enigerlei wijze expressief vorm.
Dit alles maakt Het Schuwste Dier tot een koud en bloedeloos werkje.
De Dichter,
Edwin de Herder.
Een reactie posten