In 2008 heb ik op deze blog de eerst bundel columns besproken van deze schrijfster met de titel Job. Na 2 boeken met columns over Job, haar gehandicapte zoontje beschrijft Annemarie in dit boek de eerste moeilijke maanden na de geboorte. Je bent gewend je hele leven van alles zelf te bepalen. Maar het leven staat stil na zo’n gebeurtenis. Je denkt nooit meer te kunnen werken – want wie vangt anders zo’n kind op dat continue zorg nodig heeft? Voor Bart kwam daar nog bij dat hij werkt in de kinderopvang. Daar moest hij na de geboorte van Job natuurlijk helemaal niet meer aan denken”, zegt de schrijfster.
In dit boek beschrijft Annemarie de eerste maanden na de geboorte van haar gehandicapte zoon, de emoties, de invloed op de relatie en de twijfels bij het leven van Job.
Slotzin : Mijn zoon Job wil ik bedanken voor zijn onvoorwaardelijke liefde.Bart inmiddels mijn echtgenoot, twijfelde nooit en stond vanaf de eerste dag achter het publiceren van een boek over de moeilijkste maanden in ons leven.
Auteur: Annemarie Haverkamp
Titel: Dolgelukkig zijn wij
Uitgeverij: Nieuwe Amsterdam
Jaar van uitgave: 2010
Blz: 222 blz.
Isbn: 9789046808849 (ms)
1 opmerking:
De pers over Dolgelukkig zijn wij:
‘Onwaarschijnlijk eerlijk. Een boek dat je treft als een mokerslag.’ Redactie LINDA.
‘Een prachtig boek, dat me erg heeft geraakt. Niet alleen als moeder, maar vooral ook als schrijver. Annemarie Haverkamp weet precies de juiste toon te treffen voor dit hartverscheurende verhaal. Direct, eerlijk, en op een schrijnende manier humoristisch.’ Judith Koelemeijer
‘Indrukwekkend, er is geen ander woord voor.’ nrc.next
‘Een confronterend boek, nietsverhullend, geschreven in een directe stijl’, Trouw.
‘Pijnlijk eerlijk’, de Volkskrant.
‘Léés dit boek. Annemarie Haverkamp schrijft indringend en eerlijk.’ Red
‘Ontroerend boek.’ De Gelderlander
‘Er is veel waarom ik het goed vind: de elegante stelligheid, de perfecte verhouding tussen hoofd- en bijzaken, het gevoel voor ritme (het soms melancholieke ritme), de humor. Ook kom ik zinnen tegen die ik graag een tijdje wil onthouden… En natuurlijk waarover het gaat. En om wie. Dat is nogal wat. Zonder ook maar een seconde te klagen brengt Annemarie een groot drama heel dichtbij.’ Thomas Verbogt
Een reactie posten