De Belgische theatermaker en schrijver Adeline Dieudonné (1986) had in
Franstalig België en in Frankrijk enorm succes met haar eerste roman,
een klassiek coming-of-ageverhaal met trekken van een sprookje. Het echte leven
speelt zich af in vijf opeenvolgende zomers, waarin we de 10-jarige
verteller en haar 6-jarige broertje Gilles zien opgroeien. Ze wonen in
een troosteloze wijk van grijze prefabwoningen, aan de rand van een veld
met een autokerkhof en daarachter een bos.
IN dit boek zien we de gebeurtenissen door de ogen van een meisje van 10 5 zomers achtereen. Zij wonen in een vinexwijk. Hun vader doodt dieren en zet deze op. Hij is een afschuwelijke man die zijn vrouw mishandelt en de dochter ziet dit allemaal. Samen met haar broertje van 6 mogen ze er worden keer in de week ijs halen bij een ijscoboer. Daar gebeurt een vreselijk ongeluk mee met een slagroomspuit zijn hoofd spat uiteen en hij sterft. Dit heeft tot gevolg dat het jongetje helemaal in zelf gekeerd wordt. Het meisje probeert hem hieruit te krijgen en doet alles voor hem maar dat lukt niet. Dan leert de vader de jongen schieten en neemt hem mee op pad. De verhouding tussen broer en zus wordt minder. Op een nacht moeten de beide kinderen mee het donkere bos in en dan is het meisje de prooi. de groep van de vader moeten bij het meisje de haarlokken afknippen.Wanneer ook nog hun hond door vader wordt gedood en de geit van hun moeder nemen de kinderen op een gruwelijke manier wraak op hun vader.Boek met gruwelijke daden dat je toch uit wil lezen. Wordt vergeleken met het boek
Het smelt van Liza Spit.
Recensie Hebban:
In Het echte leven zijn dieren alomtegenwoordig. Ze schuilen in kleine hoekjes en zijn het onderwerp van talloze metaforen. Het zijn de karkassen van kapotte auto’s op het metaalkerkhof in de buurt, de kadavers van haar vader en de huisdieren die zoveel mishandeling ondergaan. De sprookjes geven het geheel iets onschuldigs, maar iedereen weet dat die boordevol ellende zitten.
Dit is zo’n boek dat je leest met een constante knoop in je maag. Je weet dat de klappen die je als lezer incasseert maar een voorbode zijn van de apotheose van geweld waar naartoe gewerkt wordt. Het is maar hoe je een boek beoordeelt; enerzijds is Het echte leven allesbehalve aangenaam om te lezen door die voortdurende kwelling, anderzijds heeft Dieudonné hier een origineel, beklijvend en ijzersterk verhaal afgeleverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten