Boek met gruwelijke daden dat je toch uit wil lezen. Wordt vergeleken met het boek
Het smelt van Liza Spit.
Recensie Hebban:
In Het echte leven zijn dieren alomtegenwoordig. Ze schuilen in kleine hoekjes en zijn het onderwerp van talloze metaforen. Het zijn de karkassen van kapotte auto’s op het metaalkerkhof in de buurt, de kadavers van haar vader en de huisdieren die zoveel mishandeling ondergaan. De sprookjes geven het geheel iets onschuldigs, maar iedereen weet dat die boordevol ellende zitten.
Dit is zo’n boek dat je leest met een constante knoop in je maag. Je weet dat de klappen die je als lezer incasseert maar een voorbode zijn van de apotheose van geweld waar naartoe gewerkt wordt. Het is maar hoe je een boek beoordeelt; enerzijds is Het echte leven allesbehalve aangenaam om te lezen door die voortdurende kwelling, anderzijds heeft Dieudonné hier een origineel, beklijvend en ijzersterk verhaal afgeleverd.