Marjan Berk (1932) is schrijfster van romans, korte verhalen en literaire non-fictie.
In de novelle "Ik neem toch een hond" schrijft ze over de sores van het ouder worden. Dit doet ze op de haar welbekende luchtige manier, met veel humor!
De oudere, alleenstaande weduwe Lena Steketee (ook al bekend uit 'Het schreien niet verleerd'*), Marjan Berks alter ego, is wat angstig geworden nadat ze beroofd is bij de pinautomaat en vele andere verhalen hoort over berovingen, overvallen en zelfs verkrachtingen waarbij oudere vrouwen het doelwit zijn. Haar wordt aangeraden weer een hond te nemen maar ze twijfelt. Ze heeft een druk leven, is veel van huis en weet nog goed hoeveel zorg haar laatste hond, die zeventien werd, in zijn laatste jaren nodig had. Ondertussen denkt ze terug aan haar leven, de mannen en relaties daarin, en mijmert ze over ouder worden, de consequenties daarvan en andere zaken. Uiteindelijk dient zich vanzelf een oplossing aan. Een met humor geschreven, vlot leesbaar, wat van de hak op de tak springend verhaal dat vooral ouderen zal aanspreken.
titel: Ik neem toch een hond
Auteur: Marjan Berk
Uitgever: Atlas
Jaar van uitgave: 2011
Blz. 132 (yg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten