Franca Treur (1979) i s geboren en opgegroeid in Zeeland. In Leiden studeerde ze Nederlands en literatuurwetenschappen.
Het orthodoxe boerenleven in Zeeland gezien (Zwarte kousen kerk) door de ogen van de twaalfjarige dochter Katelijne, die samen met zes broers opgroeit op een boerderij in de tachtiger jaren.
Katelijne wil als meisje graag deelnemen aan het boerenleven, maar wordt door haar broers en vader buitengesloten. Ze leest veel en fantaseert veel. Van de kerk mag heel veel niet. Je kunt dat niet voorstellen dat dat in de tachtiger jaren nog voorkwam. (Geen tv radio op zondag, Meisjes geen broeken aan, niet op het strand liggen, homoseksuele familieleden werden verbannen etc.) De Bijbel en de ouderlingen hebben veel invloed. Het dorpsleven is bekrompen. Vrouwen worden op allerlei manieren achtergesteld.
Als Katelijne een keer met een broer naar de kermis in Middelburg gaat moet ze naderhand bij de vader over de knie.
Katelijne spreekt steeds over de vader en de moeder. Het boek geeft niet alleen een tijdsbeeld maar ook een beeld van het typische boerenleven. En Katelijne fantaseert veel omdat ze wil ontsnappen uit dit milieu. Weer een boek over het boerenleven in Nederland. Andere titels met dit thema Boven is het stil van Gerbrand Bakker en sneeuweieren van Ricus van De Coevering.
Ik vond het een beklemmende roman waarbij de Heere een grote rol speelt. Soms zelfs humoristisch. Als het autobiografisch is moet het leven voor de schrijfster in Leiden een grote overgang zijn geweest toen zij daar ging studeren. De schrijfster was te gast bij het vpro programma de avonden. En daarin vertelt de schrijfster dat zij uit het christelijke geloof is gestapt. Maar zij heeft nog steeds veel liefde voor het boerenleven.
Auteur: Franca Treur
Titel: Dorsvloer vol confetti
Uitgeverij: Prometheus
Jaar van uitgave: 2009
Isbn: 9789044610239 (ms)
4 opmerkingen:
De uitzending gisteren(17-1-2010) gezien en veel in herkend toen wij in noordelijk Noord-Brabant woonden. Het is heel bewonderenswaardig als je, met liefde voor je 'omgeving' je zo durft te uiten, beseffend, dat dit niet in dank wordt afgenomen. Wij hebben destijds het wonen daar als heel plezierig ervaren, behalve op de zondagen. Daar werd een haast beklemmend scherm opgetrokken. Waarom? Ik denk uit angst, angst voor die boze buitenwereld. Het laatste wat kerkenraadsleden ons zeiden toen wij van de hervormde kerk 'op gereformeerde grondslag' ons min of meer wilden losmaken om te gaan kerken in een naburige plaats waar een gereformeerd synodale kerk stond : "Dan beschouwen wij jullie als voor God verloren". Je moet maar durven....
Het boek gaan we zeker kopen.
Beste Franca, het ga je goed! Je hebt oprecht gehandeld!!!
@ anoniem
Je moet dan ook niet over één kam gaan scheren wat de kerkenraad betreft. Zo'n uitspraak hadden ze nooit mogen doen. Het is begrijpelijk dat je door zo'n ervaring niet positief tegenover zulke mensen staat. Maar er zijn ook andere mensen die wel het beste met je voor hebben en die zulke uitspraken nooit zouden doen. Als je je daarin verdiept en niet gaat mijden, kom je ook de goede kanten tegen.
Ga snel naar:
http://www.selexyz.nl
Dorsvloer vol confetti
Tussen confetti
waaien letters
van het Woord
die samenbindend
meer dan letters zijn,
vormend een
sneeuwend confettigordijn.
Waar naar de letter
vooral wordt gehoord
zal de bruid
niet in wit mogen gaan.
In vreugd
en vertroosting
van het Levende Woord
wordt genadig
de Bruidegom getoond
die zijn bruid,
wit als sneeuw
met zijn liefde bekroont.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Franca Treur.
Een reactie posten