Het mooie seizoen van Kees van Beijnum

Bea is gezinscoach van het Centrum, dat probleemgezinnen in de hoofdstad ondersteunt. Als onverwachts twee jonge kinderen die onder Bea's toezicht staan spoorloos verdwijnen, belandt Bea in een door de media gevoede nachtmerrie van verwijt en angst. Arno, Bea's zoon, besluit na een vernederende ervaring met klasgenoten niet meer terug naar zijn middelbare school te gaan. Om zijn verzuim voor zijn moeder te verbergen, duikt hij dagelijks onder in de nabijgelegen villa van Christian, een onpeilbare, alleenstaande oud-leraar. Op een dag wordt het woord 'pedo' op Christians brievenbus geverfd. Het is de aankondiging van een onafwendbare apotheose.

Het mooie seizoen komt één keer letterlijk voor in een Franse zin van een chanson. Op blz. 252 is de Franse tekst van Michel Fugain afgebeeld. Christian Beckman zong dat liedje met zijn moeder.
"Le printemps est arrivé, la belle saison." (De lente is aangebroken, het mooie seizoen)
De handeling van de roman speelt zich voornamelijk in de lente af. De drie vertellers gaan allen door een dalletje, maar komen er in de lente toch wel min of meer weer bovenop. De lente is dan het mooie seizoen, het seizoen waar mensen na de  winter toch hartstochtelijk naar verlangen.  Het is het mooie seizoen van de "hoop."

Een goed opgebouwde roman met drie vertellers , Beatrijs, Arno en Christian, van wie het leven ook nog in elkaar grijpt. De zinsbouw is niet al te lastig, de dialogen zijn levensecht, er zijn nauwelijks niet te begrijpen passages en er gebeurt veel.  
Het deel dat Arno vertelt, is zeker aantrekkelijk voor de doelgroep scholieren en studenten. Het is ook geschreven in de communicatietaal van de hedendaagse jeugd.
Kortom, het is best een "spannend" boek met een open einde voor de drie vertellers

Boek dat verdeelt is in 35 hoofdstukken. Niet moeilijk leest en scholieren aan zal spreken vanwege de drugsproblematiek en volwassenen vanwege de problematiek in jeugdzorg en het niet gelukkig zijn in je baan  en verhouding met zijn vader waar hij op terugkijkt. Toch vond ik het geheel niet zo heel boeiend  open einde en ik miste iets.