Hoe is het begonnen, die overheersende weerzin tegen eten, die verslavende spiraal? Laura, 'een vel met beenderen op een ziekenhuisbed, een skelet van zesendertig kilo met een lengte van een meter vijfenzeventig', vecht tegen de verleiding van een lege maag, vecht tegen schuld en verdriet. Dit autobiografische relaas is het debuut van de Franse schrijfster (1966), dat in 2001 onder het pseudoniem Lou Delvig gepubliceerde werd. Het beschrijft haar lijdensweg als jonge vrouw van 19, ondermijnd door anorexia. Op de afdeling eetstoornissen is zij onderworpen aan een strikte therapie, een emotioneel traject dat haar confronteert met de empathie van haar arts, met de kwalen en hebbelijkheden van medepatiënten, maar vooral ook met het verleden, met de verstoorde band met haar ouders, met zichzelf. Warme en kille tinten in een benauwde wereld. (NBD recensie)
Zeer aangrijpend boek. Schrijfster publiceerde het 15 jaar later toen ze 35 was onder pseudoniem Lou Delvig. Een boek dat ook zeer geschikt is voor jongeren die zelf of met leeftijdsgenoten met dit probleem te maken hebben.
Auteur: Delhine De Vigan
Titel: Dagen zonder honger
Uitgeverij: De Geus
Jaar van uitgave:2014
Blz; 185
Isbn: 9789044532906 (ms)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten